Σωκράτης Μαλκότσης

Πολύς κόσμος διαβάζει την επιγραφή «malcochi» πάνω στις μηχανές και νομίζει πως είναι ιταλικές γιατί θεωρεί αδιανόητο μια ελληνική εταιρεία να κατασκευάζει μηχανές που κινούν βάρκες, τρακτέρ και ποτίζουν εκατοντάδες στρέμματα…

Ιδρυτής της εταιρείας ήταν ο μηχανολόγος Σωκράτης Μαλκότσης με καταγωγή από τη Μικρά Ασία.
Είχε εξαιρετικές σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Πολυτεχνείο της Λειψίας,
ενώ την περίοδο από το 1921 έως το 1924 εργάστηκε στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας στην Αμβέρσα. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα και άνοιξε τεχνικό γραφείο.
Η επιχείρηση προχώρησε και το 1934 επεκτάθηκε στις μηχανικές κατασκευές-ίδρυσε με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου, την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων».
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «caranddriver», μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η επιχείρηση κατασκεύαζε εξαρτήματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, μηχανουργικά δράπανα, εμβολοφόρους αντλίες βαθέων φρεάτων, μηχανήματα κατεργασίας μαρμάρων.
Κατά την περίοδο του πολέμου, το μηχανουργείο του Μαλκότση συνεργάστηκε με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη και κατασκεύαζε βλήματα για το Βασιλικό Ναυτικό, αλλά και όργανα ακριβείας, στοιχείο που μαρτυρά το υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας.
Οι Γερμανοί επέταξαν το εργοστάσιο και ανέθεσαν στην επιχείρηση να επισκευάζει πολεμικό υλικό.
Μεταπολεμικά εταιρεία ασχολήθηκε με την ανακατασκευή πετρελαιομηχανών και ηλεκτροπαραγωγικών ζευγών για δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Το 1949 η εταιρεία του Μαλκότση ενισχύθηκε από το σχέδιο Μάρσαλ και παρήγαγε τους πρώτους πετρελαιοκινητήρες, οι οποίοι ήταν τετράχρονοι, δικύλινδροι, αερόψυκτοι, με οριζόντια διάταξη των κυλίνδρων. Τότε απασχολούνταν στην επιχείρηση 150 τεχνικοί.
Το 1951 η βιομηχανία συνεργάστηκε με βρετανικό οίκο και ξεκίνησε την παραγωγή μονοκύλινδρου, κατακόρυφου, υδρόψυκτου πετρελαιοκινητήρα, ισχύος 10-12 ίππων. με κωδικό ΕΜ-1 – Έλσα Μαλκότση, που ήταν το όνομα της κόρης του Μαλκότση.
Το σχέδιο για την κατασκευή του πρώτου τρακτέρ ήταν το μεγάλο όραμα του ιδρυτή της επιχείρησης, αλλά δεν ευοδώθηκε, καθώς η υπόθεση με τις μηχανές της ΕΛΒΟ[1] σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος παραγωγής και τον ανταγωνισμό από το εξωτερικό, οδήγησαν σε ναυάγιο[2] τη σπουδαία ελληνική εταιρείας.

ΜΑΛΚΟΤΣΗ ΕΜ-4, 1961

Α’ κυκλοφορία: 1959/ ΕΜ=Έλσα Μαλκότση -κόρη του Σωκράτη Μαλκότση/ σχετική ονοματοδοσία εκ θυγατρός είναι και παλαιότερη περίπτωση, ~1900, αφορούσα την μικρή Μερτσέντες Τζέλινεκ -κόρη του αυστριακού Εμίλ Τζέλινεκ, …μερακλή μεγαλοπελάτη του γερμανού κατασκευαστή  Ν τ ά ι μ λ ε ρ …

Είναι  ε ν τ υ π ω σ ι α κ ό  ότι οι Μηχανές Μαλκότση πωλούνται ακόμη και σήμερα ανακατασκευασμένες σε αγγελίες στο διαδίκτυο, κυρίως αυτές που χρησιμοποιούνται για αντλίες.
Θεωρούνται εξαιρετικά αξιόπιστες παρά τον μισό αιώνα που έχει περάσει από τα έμβολά τους.

Ενδεικτικό της π ο ι ό τ η τ α ς που ήθελε να δώσει η εταιρεία στα προϊόντα της είναι το εγχειρίδιο 25 σελίδων του 1956 που βρισκόταν μέσα στη συσκευασία της μηχανής.
Το εγχειρίδιο που δημοσιεύει η ιστοσελίδα agrotikistegi.gr, έχει αναλυτική περιγραφή των τεχνικών χαρακτηριστικών της μηχανής: ισχύς, στροφές διάμετρος εμβόλου, κυλινδρισμός, κατανάλωση λιπαντικών και καυσίμου. Εξηγεί αναλυτικά στους χρήστες πως πρέπει να τοποθετήσουν τη μηχανή στο έδαφος κάθετα και καλώς αλφαδιασμένη και περιγράφει αναλυτικά όλα τα στάδια μέχρι την εκκίνηση λειτουργίας. Περιλαμβάνει κεφάλαιο με πιθανές βλάβες και τρόπους αντιμετώπισης για τον χρήστη, αναλυτικό κατάλογο ανταλλακτικών και σχεδιαγράμματα.

Πολύς κόσμος διαβάζει την επιγραφή «malcochi» πάνω στις μηχανές και νομίζει πως είναι ιταλικές γιατί θεωρεί αδιανόητο μια ελληνική εταιρεία να κατασκευάζει μηχανές που κινούν βάρκες, τρακτέρ και ποτίζουν εκατοντάδες στρέμματα. Κι όμως, υπήρξαν τέτοιες επιχειρήσεις και η ποιότητα των προϊόντων τους πιστοποιείται από την αντοχή τους στον χρόνο και αναγνωρίζεται από τον χαρακτηριστικό ήχο στις βάρκες που τη χρησιμοποιούν ακόμη.

πηγή

-απαντάται και στο c-forum

 

[1]:

ΕΛΒΟ: Ιδρύθηκε το 1972 με την επωνυμία ΣΤΑΓΙΕΡ ΕΛΛΑΣ ΑΒΕ, ως θυγατρική τις αυστριακής Steyr* και κατασκεύαζε (αρχικά κάνοντας απλή συναρμολόγηση, με σταδιακά αυξανόμενο ποσοστό εγχώριας κατασκευής εξαρτημάτων) φορτηγά, τανκς, και τρακτέρ της αυστριακής εταιρείας στην Ελλάδα. Το 1987 μετονομάσθηκε σε ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΟΧΗΜΑΤΩΝ (ΕΛΒΟ) ΑΒΕ, και ο πλήρης έλεγχος της εταιρείας πέρασε στο Ελληνικό Δημόσιο… *(SDP=> Steyr,  D a i m l e r,  Puch)

  ……ΤΕΕ, ημερίδα Στάγιερ Ελλάς(ΕΛΒΟ), 22.02.1987 -pdf

 

[2]:

* Οικονομικό σαμποτάζ…; «Όταν του δόθηκε μια παραγγελία 1000 μηχανών, πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα για να εκτελέσει την παραγγελία. Όταν παρέδωσε τις μηχανές ο Μαλκότσης, το μεν κράτος δεν τον πλήρωνε(!), η δε ΕΤΕ ζητούσε τα λεφτά της και το κράτος δεν δεχότανε συμψηφισμό με το συμβόλαιο(!). Έτσι η Εθνική έκανε κατάσχεση, έκλεισε ο Μαλκότσης και 3000 εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο, ενώ οι ντιζελομηχανές δεν κατασκευάστηκαν πάλι στην Ελλάδα!»

Β.Μαλκότση: Η επιχείρηση έκλεισε επί επταετίας, χωρίς να κάνει πτώχευση και αφού πληρώθηκαν υπάλληλοι και υποχρεώσεις στο ακέραιο.

 

 

Υστερόγραφο

→Δημ.Μπάτσης

Φιλτέρα δε πάντων η Αλήθεια. Αυτή η αλήθεια αποκρύπτεται…

«…Πολλοί απ’ αυτούς είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι το ξένο κεφάλαιο και ορισμένοι μεγάλοι μας φίλοι που το καθοδηγούν και του ανοίγουν τον δρόμο, θα υποστήριζαν την δημιουργία εθνικής βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα, χωρίς να σκέφτονται ότι η εθνική βαριά βιομηχανία σημαίνει οικονομική και επομένως πολιτική ανεξαρτησία της χώρας…»

Ν.Κιτσίκης(καθ.ΕΜΠ), πρόλογος έκδοσης 1947

Πηγή: «Σωτήρης Σοφιανόπουλος»

 

 

-.-