Δολοφονία-θυσία Ι.Καποδίστρια

RSS

Δολοφονία-θυσία Ι.Καποδίστρια

27 Σεπτ.

Σεπ 1831 – Σεπ 2019

Τιμής και Μνήμης ένεκεν

Εικόνα↔πηγή*

*(video↔Π.Μηλιαράκης)

«Θα έλθει κάποτε η ημέρα, 
που οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου!» 

Ι.Καποδίστριας 
(1776-1831)

[…]

Όταν έφτασε ο Καποδίστριας κοντά στην είσοδο της εκκλησίας,

γύρω του, κατά τον Δ. Κοκκινάκη, βρίσκονταν ακόμα οι:

Γεώργιος και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, οι οποίοι, λόγω του ότι ήταν «αρέστο» (υπό κράτηση), όπως είπε ο Γεώργιος στον επίτροπο του ναού Σωτήριο Μητρόπουλο, δεν μπορούσαν να μπουν σ’ αυτόν. Ο σωματοφύλακας Κοζώνης (ή Κοκκώνης), ο στρατιώτης Λεωνίδας (ή Λέων ή Λεωνίδης), 40 ετών, συνοδός – σωματοφύλακας του Κυβερνήτη, οι στρατιώτες Γεωργίου και Καραγιάννης, «φύλακες» των Μαυρομιχαλαίων, ο εκκλησιάρχης Γούτος, δύο «ξηρακιανοί νέοι», όπως γράφει ο Δ. Κοκκινάκης και ένας ζητιάνος (ο οποίος ίσως ταυτίζεται με τον ένα από τους δύο ξηρακιανούς νέους).

Επίσης, υπήρχαν δύο ξένοι περιηγητές (πιθανότατα ένας Σκωτσέζος κι ένας Ουαλός —…πρωινοί τύποι), οι οποίοι μάλιστα κατέθεσαν ως μάρτυρες κατά την ανάκριση. Οι καταθέσεις τους έχουν χαθεί (;).

…oι τρεις πυροβολισμοί που ακούστηκαν…

…Κάποιος απ’ όσους αναφέραμε παραπάνω, έκανε κίνηση για να πιάσει την πιστόλα του. Βλέποντας αυτή την κίνηση, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης έκανε ένα άλμα προς τα πίσω (κατάθεση μάρτυρα Βαλτινού) και πυροβόλησε τον «υποψήφιο δολοφόνο» (Κοζώνη ή κάποιον άλλο). Αστόχησε όμως και η σφαίρα καρφώθηκε δίπλα από την είσοδο του ιερού ναού. Ο δολοφόνος του Καποδίστρια (αν δεν ήταν ο Κοζώνης), μπήκε ανάμεσα στους σωματοφύλακές του και τον ίδιο και πυροβόλησε τον Κυβερνήτη στο ινίο: «…Επί της κατ’ ινίον χώρας μάλλον προς τα δεξιά παρά προς τα αριστερά, τραύμα στρογγυλόν, εισδυτικόν, πλατύ και μακρόν, επτά μέχρι οχτώ εκατοστόμετρων, κατενεχθέν δια πυροβόλου όπλου…».
(Πόρισμα του γιατρού Σ. Καρβελά, το οποίο όμως δεν ανακοινώθηκε. Αντί γι’ αυτό, δημοσιεύθηκε άλλο, χωρίς ιατρικές υπογραφές). Στη συνέχεια, ο στρατιώτης Καραγιάννης, πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη στην κοιλιά.

Για το μαχαίρι με το οποίο, λέγεται, ότι ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης χτύπησε τον Καποδίστρια, το βρήκε πάνω στον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη (;) ο δεκανέας Ανδρέας Βούλγαρης, που βρισκόταν, άγνωστο γιατί, μέσα στον Άγιο Σπυρίδωνα ένοπλος και ένστολος (κάτι απαγορευμένο για το 1831). Το μαχαίρι, κατέθεσαν ότι το είδαν ο Κοζώνης και ο Λεωνίδας, ο οποίος δεν πυροβόλησε γιατί, όπως ισχυρίστηκε, είχε ξεχάσει να γεμίσει το όπλο του!

[…]

«Η δολοφονία του Καποδίστρια: «Αθώοι του αίματος τούτου» οι Μαυρομιχαλαίοι;»

(…Ο υπουργεύων την δικαιοσύνη οθωνικός αντιβασιλέας Μάουρερ είχε στα χέρια του το σύνολο των σχετικών με τη δολοφονία του Καποδίστρια εγγράφων και δημιούργησε ένα φάκελο με τίτλο «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS» με υπότιτλο «MINISTER DE LA JUSTICE A’ SA MAJESTE LE ROIS POOR LA REGENCE». Ο φάκελος αυτός, βρέθηκε στην Αγγλία (γιατί άραγε;) και παραμένει ερμητικά κλειστός ως σήμερα. Οι Βρετανοί αρνήθηκαν να δώσουν στοιχεία σε όποιον το ζήτησε… «είναι μέρος των Αγγλικών Ιστορικών Αρχείων»…)

…της δε πολιτείας (παρέκβαση) η δημοκρατία.

Σχετικώς: ΕΔΩ

…1828=>δεν ‘έστερξε’ τον Mayer/…έπονται ~7γενιές, η τελευταία και ως reprofiler «esm».

Σχετικώς: ΕΔΩ

Ο β’ Προϋπολογισμός της χώρας καταρτίσθηκε από τον Καποδίστρια περίπου έναν χρόνο μετά την έλευσή του στην Ελλάδα, τον Ιούλιο 1829. Ο Κυβερνήτης κατέστρωσε τρεις λογαριασμούς.

Ο ένας προς τους αντιπροσώπους των Δυνάμεων, οι οποίοι ήδη καιροφυλακτούσαν για να μπορούν να εισπράττουν τα οφειλόμενα από τα δάνεια που είχαν συναφθεί και σπαταληθεί αλόγιστα.
Ο δεύτερος ήταν ο ισολογισμός των τακτικών και εκτάκτων εσόδων και εξόδων της χώρας από τότε που είχε αναλάβει ο ίδιος μέχρι τον Απρίλιο 1829.
Ο τρίτος λογαριασμός ήταν ο πραγματικός Προϋπολογισμός, ο οποίος ονομαζόταν «Υποθετικός λογαριασμός εσόδων και εξόδων της Επικρατείας» και αφορούσε την περίοδο Μάιος 1829-Απρίλιος 1830. Τα έσοδα εμφανίζονταν να ανέρχονται σε 31.589.705 γρόσια και τα ελλείμματα σε 12.598.014 γρόσια. Τα έσοδα από φορολογία εντός της χώρας δεν ξεπερνούσαν τα 13.000.000 γρόσια. Τα υπόλοιπα ήταν βοηθήματα που στέλλονταν στην Ελλάδα, έσοδα από τις χυτεύσεις των κανονιών και την πώληση του ορείχαλκου στο εξωτερικό κ.ά. Ως προς τα έξοδα ήδη η κρατική μηχανή, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών αναγκών, ξεπερνούσε σε κόστος τα 22,5 εκατομμύρια γρόσια!

Η προσπάθεια του Καποδίστρια να εξασφαλίσει δάνειο ύψους 60.000.000 φράγκων από τη γαλλική κυβέρνηση δεν στέφθηκε με επιτυχία. Εν τω μεταξύ για τα δύο περίφημα «Δάνεια της Αγγλίας» τα οφειλόμενα ποσά ήταν τεράστια και οι τόκοι δυσβάστακτοι. Αρκεί να αναφερθεί πως στις 96.000 λίρες που πλήρωνε η Ελλάδα, οι 80.000 πήγαιναν στους τόκους και μόλις οι 16.000 λίρες για απόσβεση κεφαλαίου! Η ασθμαίνουσα χώρα αρκούνταν στην κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, κυρίως στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των ενόπλων, με βοηθήματα που έστελναν οι εστεμμένοι από τη Γαλλία και τη Ρωσία. Παρά ταύτα, ο Καποδίστριας έθεσε τις βάσεις για μια σύγχρονη δημοσιονομική πολιτική.